De negentiende Giro-etappe bracht het peloton van Mortegliano naar Sappada. Na een relatief vlakke aanloop wachtten er in de finale drie gecategoriseerde beklimmingen. In een etappe die vooraf bestempeld werd als een kans voor de vluchters, hield het peloton een hoog tempo aan in de openingsfase. Edoardo Affini en Attila Valter maakten deel uit van de eerste aanvalspoging, maar die kreeg geen ruimte. Heel wat ploegen mikten dan ook op een plek in de goede vlucht.

Even later wisten tien renners wel de eerste vlucht van betekenis te vormen. Kort daarna maakte ook een achtervolgende groep, met Tratnik en Tim van Dijke, de sprong naar voren. Daarachter liet het peloton het tempo zakken. De vluchters mochten strijden voor de dagzege. “Het was niet de bedoeling dat ik vandaag in de ontsnapping zou zitten, maar voor ik het wist reed ik vooraan”, reageert Van Dijke na afloop. “In het razendsnelle openingsuur had ik enorm diep moeten gaan. Ik werd er bijna misselijk van. Maar ik wist dat ik mee moest rijden om op die manier Jan te helpen in de vlucht.”

In het tweede deel van de etappe moest er geklommen worden. Op de eerste klim van tweede categorie ging het te snel voor Van Dijke. Ook Tratnik moest de nieuwe kopgroep van zes, waaronder uiteindelijke ritwinnaar Vendrame, laten gaan. De 34-jarige Sloveen, die vlak bij de Italiaans-Sloveense grens op heel wat steun van zijn fans kon rekenen, werkte de etappe af in een achtervolgende groep. Hij finishte uiteindelijk als zevende.

“Dit was zeker een dag waar ik per se in de ontsnapping wilde zitten”, zegt Tratnik. “Heel wat andere ploegen wilden dat ook, waardoor we een zware start van de etappe kregen. Nadat de vlucht met Attila en Edoardo werd ingerekend, m vormden zes renners meteen een nieuwe kopgroep. In de achtervolgende groep verloren we nooit de hoop, waardoor we het gat konden dichten voor de voet van de eerste helling.”

“Op die eerste helling, de Passo Duron, ging het iets te snel voor me. Op de steile stukken trok Julian Alaphilippe stevig door. Als ik ging volgen, zou ik me opblazen. Ik besloot om op mijn eigen tempo te rijden in de achtervolgende groep. Ook daar bleven we erin geloven, maar we kwamen geen seconde dichter. Er zat uiteindelijk niet meer in, maar ik kan tevreden terugblikken op deze etappe. Ik heb enorm genoten van de steun van de Sloveense fans onderweg”, besluit Tratnik.