Daags na de rustdag leek het peloton op papier de eenvoudigste rit van de tweede week voorgeschoteld te krijgen. Daar zal het merendeel van de renners na afloop echter anders over gedacht hebben. Met een gemiddelde van ruim 48 kilometer per uur had het peloton er flink de vaart in.

Van Aert mengde zich al vroeg in de etappe in het geweld. De Belg trachtte mee te zitten in de ontsnapping van de dag. Vanzelf ging het niet, maar nadat hij het meerdere keren probeerde, lukte het hem toch om mee te glippen met een vluchtgroep. Samen met zijn vier metgezellen was Van Aert echter al veroordeeld tot achtervolgen, want een groep van vijf had zich al eerder losgemaakt van het peloton.

Het verschil tussen de twee groepjes schommelde steeds tussen de twintig en dertig seconden. Op de Côte de Pech David, de scherprechter van de dag, smolten de twee groepen bijna samen, maar Abrahamsen en Mauro Schmidt waren toen al vertrokken. Het lukte Van Aert en zijn medevluchters niet om het ontketende duo terug te halen. De Belg van Team Visma | Lease a Bike spurtte uiteindelijk naar de vijfde plaats.

Op diezelfde Côte de Pech David testte Vingegaard nog even de benen. Vlak voor de top van het vinnige klimmetje danste de Deen op de pedalen, maar hij zag al snel dat de concurrentie in staat was te volgen. Op het rechte stuk dat volgde, ontstond plots enige consternatie: Tadej Pogacar kwam ten val nadat hij met zijn voorwiel een andere renner toucheerde. Meerdere ploegen waaronder Team Visma | Lease a Bike besloten in een inmiddels uitgedund peloton in de remmen te knijpen en te wachten op de onfortuinlijke Sloveen.

“De etappe van vandaag was zwaar”, geeft Van Aert toe. “Het was geen gemakkelijke opgave om mee te zitten in een vlucht. Uiteindelijk lukte het, maar ik had voordien al veel krachten verspeeld. Ik denk dat ik die krachten in de finale tekortkwam. Mathieu van der Poel zat ook in de vlucht, en ik voelde dat hij richting het eind nog iets over had. We hielden elkaar in de gaten. Helaas kon ik net niet aanhaken toen hij op het laatste klimmetje doortrok. Wellicht hadden we dan nog de oversteek naar de kop van de koers kunnen maken – al slaagden we daar in de tientallen kilometers voor de klim ook al niet in, helaas.”

Van Aert voelt dat zijn vormpijl stijgende is. “Ik ben hier mede om resultaten te rijden. Gelukkig gaat het steeds beter. Uiteraard hoop ik die stijgende lijn ook om te zetten in een overwinning. In de Tour de France wil je altijd aansprekende resultaten rijden”, besluit Van Aert.